Valkiria.net

Błękitnokrwiści to jedna z tych serii, do których z całą pewnością nie raz jeszcze powrócę. Książki te bowiem łączą w sobie nie tylko moją ukochaną postać nieśmiertelnego wampira, ale mają też nieskończone pokłady literackiego czaru, który zawładnie sercem każdego czytelnika. Ostatnim tomem, jaki wpadł w moje ręce, jest Dziedzictwo i to właśnie jemu chciałabym poświecić ową recenzję.

Schuyler van Alen ciągle wiedzie życie na wygnaniu po tym, jak została uznana winną śmierci swego dziadka. W ciągłych podróżach towarzyszy jej jak zwykle Oliver – wierny przyjaciel, zausznik, a od niedawna także jej familiant. Oboje zmuszeni są jednak stawić czoła licznym problemom, których w świecie wampirów przecież nie brakuje. Światełkiem w ciemnym tunelu okazuje się być pewna europejska błękitnokrwista, która może udzielić schronienia młodym uciekinierom. Bohaterowie przybywają więc z wizytą na przyjęcie, które nieoczekiwanie przybiera całkowicie inną postać… W tym samym czasie Bliss walczy o kontrolę nad swoim ciałem, Mimi Force szuka Obserwatorki, która może być kluczem do ocalenia świata, a jej bliźniak robi wszystko, aby nie odnowić starożytnych więzi z przeznaczoną mu wampirzycą. Jakby tego było mało, srebronokrwiści rosną w siłę, przygotowując misterny plan przejęcia kontroli nad całym światem. Jak się to wszystko skończy? Zainteresowanych odsyłam do Dziedzictwa, które bezlitośnie wciąga na wiele godzin.

Dziękujemy wydawnictwu Jaguar za udostępnienie egzemplarza do recenzji.

Dziedzictwo

Dziedzictwo